Oświetlenie Ziemi w ciągu roku.
Konsekwencje ruchu obiegowego:- występowanie pór roku;
- zmiana wysokości Słońca nad horyzontem w ciągu roku;
- zmiana miejsca wschodu i zachodu Słońca na widnokręgu;
- zmiana długości dnia i nocy;
- występowanie zjawiska dnia i nocy polarnej;
- występowanie stref oświetlenia Ziemi.
Oświetlenie Ziemi 21 marca i 23 września
Oświetlenie Ziemi 22 czerwca
Oświetlenie Ziemi 22 grudnia
Wysokość Słońca w południe
Konsekwencja
ruchu obiegowego Ziemi dookoła Słońca i
nachylenia
osi ziemskiej do płaszczyzny orbity jest zmiana
kąta
padania promieni słonecznych we wszystkich miejscach
na
powierzchni ziemi w ciągu roku. W dniach równonocy i przesileń
ten kąt
można obliczyć ze wzorów:
21.III i
23.IX
hSł
= 900 – szerokość geograficzna miejsca
22.VI
hSł =
900 + 23027’ – szerokość geograficzna miejsca
22.XII
hSł
= 900 – 23027’ – szerokość geograficzna
miejsca
gdzie hSł
to wysokość Słońca nad horyzontem
Strefy oświetlenia Ziemi
- rozciąga się pomiędzy zwrotnikami Raka i Koziorożca
- w każdym miejscu Słonce góruje w zenicie dwa razy w roku ( na zwrotnikach tylko raz)
- na równiku dzień jest zawsze równy nocy
-
w innych miejscach strefy niewielka różnica między długością dnia i nocy
- małe zróżnicowanie temperatur powietrza w ciągu roku.
2. Strefy umiarkowane
- rozciągają się pomiędzy zwrotnikami a kołami podbiegunowymi
- duże zróżnicowanie wysokości Słońca nad horyzontem
- różny czas trwania dnia i nocy
- występują cztery pory roku
- duże zróżnicowanie temperatur powietrza w ciągu roku
- Słońce nigdy nie góruje w zenicie
- rozciągają się pomiędzy kołami podbiegunowymi a biegunami
- podczas dnia polarnego Słońce jest zawsze nisko nad horyzontem
- podczas nocy polarnej Słońca nie widać nad horyzontem.
